درک و توجه به انتظارات ذی نفعان کلیدی در برنامه

بررسی ها نشان می دهد که از اواسط دهه 1980میلادی، درگیرسازی ذینفعان^[1] برای تحقق اهداف سازمانی و یافتن راه کارهایی برای مواجهه با چالش های مشترک نظیر؛ کسب آگاهی راجع به یک موضوع خاص، بهبود عملکرد سازمان، مسائل محیط زیست و همچنین تلاش برای توسعه و استفاده از فرصت ها و ارزش های ایجادشده برای سازمان و حامیان متعددش از طریق فرآیندهای درگیرسازی ذینفع، بیشتر مورد توجه قرار گرفته است(گل دار  وهمکاران،1396).

توجه به انتظارات ذی نفعان کلیدی در برنامه امری اجتناب ناپذیر است. اما میزان نقش این امر در کل فرآیند و نتایج قابل بحث است. نوع ماموریت سازمان مورد بررسی هم در میزان دخالت دیدگاه های ذی نفعان موثر است. در یک سازمان دولتی ،انتظارات ذی نفعان به خصوص سازمان فرا دست، نقشی کلیدی در کل برنامه خواهد داشت. اما در یک بنگاه مادر اولویت دهی به انتظارات به همراه شرایط بازار و کلان انجام می شود. شرکت مادر به انتظارت سهام دار مانند بازدهی سرمایه و مقبولیت اجتماعی می پردازد. سایر سطوح میزان امکان تحقق انتظارات را درپی تحلیل استراتژیک مشخص می نمایند و پس از حصول برنامه به تحقق آنها اهتمام می کنند. رویکرد تحلیل ذی نفعان ابتدا توسط فریمن بیان گردید. سپس الگوهای مناسب آن توسط دیگران توسعه یافته است.

توجه: انتشار مطالب این سایت، در سایت های فروش الکترونیکی ممنوع است و در دیگر سایت ها بدون ذکر منبع پیگرد قانونی دارد.