رویکرد استراتژیک به تخصیص منابع

مقدمه:  به دلیل محدودیت قدرت درک انسانها از آنچه که درپیرامون می گذرد و نیز محدویت و نقص کسب تجربه ،همواره با عدم قطعیت و حتمیت مواجه هستند. عدم حتمیت در رابطه با کفایت اطلاعات و عدم قطعیت دررابطه با جامعیت اطلاعات، از موارد خطای سازمانها درتصمیم گیری بوده و هست. زیرا سازمانها معمولاً فاقد اطلاعات جامع و همه جانبه از محیط پیرامون خود )درون و بیرون( هستند. در این راستا سازمانها برای بقاء و ادامه حیات خود علی القاعده با اموری نظیرتصمیم گیری، جمع آوری اطلاعات، تجزیه و تحلیل اطلاعات، پیشبینی و آینده نگری امور و حوادث مواجه و دست به گریبان هستند. در تمام امور فوق از اطلاعات گذشته و حال برای نیل به اطلاعاتی که در دسترس نیست استفاده میشود. بدیهی است که فقدان اطلاعات کامل و علمی منجر به عدم حتمیت میگردد. لیکن فعل و انفعالات و اثرات متقابل اطلاعات و عدم حتمیت معیاری برای میزان پیچیدگی است.
از طرفی به علت محدودیت منابع و نامحدود بودن نیازهای جامعه،مسأله تخصیص بهینه منابع مطرح میشود. تخصیص بهینه منابع مهمترین ابزار اجرای استراتژی وبرنامه های بلند مدت هر سازمان است. به عبارت دیگر، سیاستها و هدفهای برنامه هر سازمان در تخصیص بهینه منابع به فعالیتها انعکاس می یابد. میزان حصول به هدفها به چگونگی تخصیص منابع و کنترل آن بستگی دارد.

در تدوین و تخصیص منابع، مدلسازی، ابزاری است منظم که می تواند اطلاعات لازم برای تصمیمات جهت دستیابی به اهداف را فراهم آورد. برنامه ریزان با به کارگیری مدلها می توانند بعضی روابط و مناسبات بین عوامل را به طور نظام دار بررسی کنند. روابطی که درک آنها بدون استفاده از مدل ممکن است به سادگی میسر نباشد. از یک مدل انتظار داریم که خواسته های مارا از برنامه ریزی تأمین نماید. برخی از این خواسته هاعبارتنـد از: توانایـی پیش بینـی، انعطاف پذیـری، قابلیت ارزشیابی عملکرد، تخصیص بهینه منابع، سازگاری بینبرنامه ها و ساده بودن کاربرد آن .(عابدی ودیگران،1386)

درفایل پیوست می توانید لیستی از منابع منتخب در باره موضوع مشاهده نمایید. در صورتی که به بانک منابع مورد نظر نیاز داشتید با مدیر سایت به آدرس زیر تماس بگیرید تا در اسرع وقت منابع یافت شده برای شما ارسال گردد.خدمات مشاوره پژوهش نیز از همین طریق به صورت رایگان به شما ارائه می شود.

INFO@METAYEKJA.IR

atriclefiles-114-1534941388